Βουβωνοκήλη

Όταν προπίπτει ένα ενδοκοιλιακό όργανο δια μέσου του βουβωνικού πόρου, τότε προκύπτει μια βουβωνοκήλη. Είναι η συχνότερα εμφανιζόμενη κήλη στον άνθρωπο και αποτελεί το 75% του συνολικού αριθμού των κηλών.

Γενικά, οι βουβωνοκήλες είναι συχνότερες στους άντρες (80% των περιστατικών), παρά στις γυναίκες (20% των περιστατικών). Εμφανίζεται στο 27% του συνολικού πληθυσμού των ανδρών και στο 3% των γυναικών. Στις ΗΠΑ πραγματοποιούνται ετησίως περίπου 800.000 επεμβάσεις βουβωνοκήλης.

Όταν το σημείο της πρόπτωσης είναι στο έσω βουβωνικό στόμιο, η κήλη μπορεί να κατεβαίνει μέχρι τον όρχι (οσχεοκήλη) και καλείται λοξή βουβωνοκήλη. Σε άλλες περιπτώσεις, μπορεί να προβάλει το ενδοκοιλιακό όργανο στο οπίσθιο τοίχωμα του βουβωνικού πόρου και η βουβωνοκήλη ονομάζεται ευθεία.

Η ευθεία βουβωνοκήλη, σε αντίθεση με τη λοξή, απαντάται συνήθως σε άτομα προχωρημένης ηλικίας και οφείλεται στην ατροφία του μυϊκού τοιχώματος η οποία παρατηρείται με την πάροδο της ηλικίας. Αποτελεί το 25% του συνόλου των κηλών, εμφανίζεται συνήθως και στις δύο πλευρές (αμφοτερόπλευρη) και μπορεί να συνυπάρχει με λοξή βουβωνοκήλη (κήλη που μοιάζει με παντελόνι).

Συγγενής βουβωνοκήλη είναι η λοξή βουβωνοκήλη που εμφανίζεται στα παιδιά και οφείλεται σε εκ γενετής ανατομική δυσπλασία της περιοχής.

Περιεχόμενο του σάκου της κήλης μπορεί να είναι το λεπτό, ή το παχύ έντερο, το επίπλουν, η σκωληκοειδής απόφυση, η μεκέλλειος απόφυση, η σάλπιγγα, η ωοθήκη, η ουροδόχος κύστη κλπ.

Κλινικά, διαπιστώνεται διόγκωση στη βουβωνική χώρα, το μέγεθος της οποίας αυξάνεται με την αύξηση της ενδοκοιλιακής πίεσης, συνήθως μετά από βήχα, κατά την αφόδευση, σε ανύψωση βάρους κλπ. Συνήθως ανατάσσεται εύκολα, με απλούς χειρισμούς και εξέρχεται επίσης εύκολα. Ο διαχωρισμός μεταξύ ευθείας και λοξής κήλης γίνεται συνήθως κατά την κλινική εξέταση του ασθενούς από τον χειρουργό. Γενικά, η διάκριση μεταξύ ευθείας και λοξής βουβωνοκήλης έχει ενδιαφέρον μόνο από καθαρά θεωρητική άποψη, δεδομένου ότι η χειρουργική αντιμετώπιση είναι η ίδια.

Η διαφορική διάγνωση είναι απαραίτητη όταν παρατηρούνται διογκώσεις στη μηροβουβωνική περιοχή, όπως είναι φλεγμένοντες λεμφαδένες, κύστεις ή λιπώματα του σπερματικού τόνου, υδροκήλη, μηροκήλη.

Η αντιμετώπιση μιας βουβωνοκήλης είναι πάντα χειρουργική και η επιλογή της αποφυγής του χειρουργείου γίνεται μόνο από τον χειρουργό σε περιπτώσεις συνύπαρξης άλλων σοβαρών παθήσεων, όπως ισχαιμία μυοκαρδίου, έμφραγμα, αναπνευστική ανεπάρκεια κλπ.

Η απουσία συμπτωμάτων δίνει τη δυνατότητα στον ασθενή να προγραμματίσει την επέμβαση και να την κάνει την πλέον κατάλληλη εποχή (ανάλογα με τις εργασιακές συνθήκες, οικογενειακές υποχρεώσεις κλπ). Ο προγραμματισμός της χειρουργικής επέμβασης μιας ασυμπτωματικής κήλης βοηθά στην πραγματοποίησή της υπό άριστες συνθήκες και με επιτυχή έκβαση.