Η συλλογή υγρού γύρω από τον όρχι ονομάζεται υδροκήλη και, συνήθως, εμφανίζεται μόνο στον έναν όρχι. Ο όρχις βρίσκεται μέσα στο όσχεο, δηλαδή τη σακούλα που περιέχει και τους δύο όρχεις, και περιβάλλεται από μια ελάχιστη ποσότητα υγρού. Υπό φυσιολογικές συνθήκες, αυτό παράγεται και επαναρροφάται συνεχώς, ώστε να να μένει σταθερή η ποσότητά του. Σε κάποιες περιπτώσεις, το υγρό αυτό αυξάνεται, με αποτέλεσμα να παρατηρείται διόγκωση στο όσχεο.
Συνήθως, η μόνη ένδειξη της υδροκήλης είναι μια ανώδυνη διόγκωση του ενός ή και των δύο όρχεων. Στους ενήλικες, αν πάρει μεγάλες διαστάσεις, δημιουργεί ένα αίσθημα δυσφορίας που οφείλεται στο αυξημένο βάρος του όρχι.
Στους ενήλικες, η υδροκήλη μπορεί να αναπτυχθεί ως αποτέλεσμα φλεγμονής, τραυματισμού του όρχεος, καθώς και μετά από χειρουργική επέμβαση για κιρσοκήλη. Στις περισσότερες περιπτώσεις η υδροκήλη είναι εντελώς ακίνδυνη και, εφόσον δεν πάρει σημαντικές διαστάσεις, δεν επηρεάζει τη γονιμότητα. Σε όλες τις περιπτώσεις θα πρέπει να πρέπει να αποκλεισθεί το ενδεχόμενο πρόκλησής της από κάποια σοβαρή πάθηση, όπως η φλεγμονή ή ο καρκίνος των όρχεων.
Το ιστορικό και η κλινική εξέταση από τον ιατρό συνήθως αρκούν προκειμένου να τεθεί η διάγνωση της υδροκήλης. Η τοποθέτηση ενός μικρού φακού στο όσχεο μας επιτρέπει να διαπιστώσουμε εύκολα την παρουσία υγρού και όχι κάποιας άλλης πάθησης. Η επιβεβαίωση της διάγνωσης γίνεται συνήθως με υπερηχογράφημα των όρχεων.
Θεραπεία απαιτείται μόνο όταν η υδροκήλη είναι αρκετά μεγάλη και προκαλεί δυσφορία. Η θεραπεία είναι πάντα χειρουργική. Η επέμβαση γίνεται με γενική νάρκωση. Ο ασθενής εξέρχεται από το νοσοκομείο την επόμενη ημέρα. Θα πρέπει όμως το όσχεο να διατηρηθεί ψηλά για περίοδο δύο εβδομάδων. Αυτό επιτυγχάνεται με τη χρήση ειδικού τύπου εσωρούχου, το οποίο ονομάζεται σπασουάρ και φέρει θήκη στην οποία τοποθετούνται οι όρχεις.
